موانع محدودکننده مشارکت فعال دانشجویان سال آخر دندانپزشکی ایران در برنامه ترک سیگار

سابقه و هدف: دندانپزشکان می توانند با اجرای پروتکل های مشخص به بیماران در ترک سیگار، که به عنوان بزرگترین عامل قابل پیشگیری مرگ و میر در جهان شناخته شده است، کمک کنند. بنابراین تحقیق حاضر با هدف ارزیابی موانع موجود در راه مشارکت فعال دانشجویان سال آخر دندانپزشکی در اجرای برنامه ترک سیگار در مراکز دندانپزشکی، انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به صورت توصیفی- مقطعی با مشارکت 335 دانشجو از 11 دانشکده دندانپزشکی سراسر کشور که به طریق stratified random sampling انتخاب شده بودند، با پر کردن پرسشنامه دوصفحه ای انجام شد. پرسشنامه شامل سوالاتی درباره: اطلاعات فردی (شامل سن، جنس، سیگاری بودن فرد و میانگین ساعات کار بالینی وی در هفته)، آگاهی درباره تاثیر مصرف دخانیات بر سلامت دهان، تمایل به آموزش و افزایش دانش در زمینه مهارت مشاوره ای ترک سیگار، نگرش نسبت به برنامه ترک سیگار در مراکز دندانپزشکی و موانع موجود در این زمینه، بود. یافته ها: داشتن آگاهی در مورد برنامه های ترک سیگار به طرز مثبتی بر نگرش دانشجویان نسبت به اجرای این برنامه ها در مراکز دندانپزشکی اثرگذار بود (004/0>p). از نظر شرکت کنندگان در این مطالعه، مقاومت بیماران و عدم همکاری آنان با دندانپزشک، عدم همکاری و ارتباط مراکز دندانپزشکی با سازمان های حمایت کننده ترک سیگار و دسترسی ناکافی به امکانات آموزشی در مراکز دندانپزشکی جهت ترک سیگار و ارجح دانستن فعالیت در حوزه درمانی نسبت به پیشگیری، بیشترین اهمیت را درممانعت از پیاده سازی برنامه ترک سیگار داشتند. در مورد شخصی بودن مساله ترک سیگار و پرداخت حق الزحمه به دندانپزشک، دو گروه جنسیتی تفاوت معنی داری با هم داشتند (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به دید مثبت اکثر دانشجویان نسبت به شرکت در برنامه ترک سیگار بیماران با حمایت دندانپزشک و با وجود کمبود آگاهی آنان در زمینه تکنیک های کمک به ترک سیگار، می توان با آموزش دانشجویان دندانپزشکی، ارتقای مهارت های عملی آن ها و برطرف کردن موانع موجود در این راه به ایفای نقش موثر دندانپزشکان آینده در این زمینه امیدوار بود.